Ik lijd wat af....

[marjo]

oor marjo le comte op zo nov 13, 2011 15:43

prachtig gedicht van annie m.g. schmidt!!!

Alleen uit leed
"Alleen uit leed wordt Kunst geboren"
Zegt mijn zanglerares, juffrouw Bep
Ja, uit leed wordt Kunst geboren
En aan mijn stem is duidelijk te horen
Dat ik nog niet genoeg geleden heb

"Kijk naar Beethoven", zegt ze, "die was doof"
"Kijk naar Handel", zegt ze, "die had ischias"
"Kijk naar Mozart", zegt ze, "die ook zielig was
En Bach had veertien kinderen aan z'n hoofd"

"En daarom", zegt juffrouw Bep, mijn lerares, tegen mij
"En daarom krijg jij nooit de solopartij
Want het kleinste kind kan begrijpen
Dat je stem door het verdriet moet rijpen"

Nou, daar zit ik dan, aangezien ik niet weet:
Hoe kom ik aan leed, hoe kom ik aan leed
Mijn gezin is kerngezond
Tot m'n goudvis toe en m'n herdershond
Ik heb geen honger
Integendeel
Het gebak zit mij tot boven in de keel
En geen enk'le ramp
En geen kolendamp
En geen ongeval met de olielamp
En mijn dochter is geen slet
En niet gek
En niet scheel
En mijn zoon is normaal
En niet homoseksueel
Af en toe
Sla ik hard
Met mijn hoofd op het klavier
En ik gil van de pijn
Maar het helpt geen zier
Want het gaat meer om een innerlijke pijn
En dat schijnt voor mij niet weggelegd te zijn
Ja, een verre nicht is gestikt in een bonbon
Maar dat gaf mij nauwelijks verlichting
Als mijn man eens werd getroffen door een vallend stuk beton
Nou, dan was ik al een eindje in de richting
Maar dat is mij niet beschoren
En dat is aan mijn stem te horen
Zegt juffrouw Bep, juffrouw Bep
Alleen uit leed wordt Kunst geboren

Maar toen, op een dag
Op een vreselijke dag
Sloeg het noodlot toe
Als een donderslag
Mijn zanglerares, juffrouw Bep
Aan wie ik o zo veel te danken heb
Kreeg een complicatie aan haar been
En ging kalm en vredig van ons heen

Niemand heeft beseft, wat dat was voor mij
Noodgedwongen zing ik zelf de solopartij
Wat een leed, wat een leed, wat een leed was dat
Maar 't heeft wel onmiddellijk effect gehad
Want gelouterd door verdriet
Zing ik elke avond moedig mijn lied
't Is aan mijn stem te horen:
Alleen uit leed wordt Kunst geboren...





door marjo le comte op zo dec 11, 2011 11:46

Wat denk je te bereiken
met gefluisterde woorden
Duidelijk maar net te zacht
om ze echt te kunnen horen

Als je praat achter mijn rug
wat is dan je streven, je doel
Om te kwetsen, te moorden
of geeft het jezelf een beter gevoel

Schijnheilig lachen in mijn gezicht
zeg me, speelt jouw geweten nooit op?
Achterbaks gelul tegen je ‘vrienden’
je hebt duidelijk een bord voor je kop

Eigenwaarde misschien wat beneden niveau
trapt iedereen weg om zelf te kunnen staan
Maar nog steeds gelovend in eigen onschuld
als anderen voor je uit de weg gaan

Meedogenloos sla je je slag
als je kwetsbaarheid hebt geroken
En voordat ik je zag aankomen
heb je een mes in mijn rug gestoken

Het enige waar je niet aan dacht
is dat ik wél karakter kan tonen
En je me echt niet voorbij zal lopen
zonder dat ik je tot ‘spook’ zal kronen

En dit ook aan iedereen die geen verplichtingen aan hun medemensen willen hebben!
Dat zijn mensen die leven ALLEEN voor zichzelf!!




door marjo le comte op zo dec 11, 2011 11:57

koude kille klamme handen
angstige bange doffe ogen
het hoofd gebogen
bang voor de blikken
die kunnen doden

bang voor de duivel
de meester in schijnheiligheid
gehuld in mensengewaad
hij die vooraan
in de kerk zit

en luistert naar
woorden die
de dominee preekt
heb uwen naasten lief
gelijk uw zelve

wees niet meer bang lief kind
de duivel heb je verbannen
vervloek naar daar
waar hellevlammen branden
zonder witte stranden

waar het altijd donker is
jouw tranen jouw parels van verdriet
die is hij niet waard
kom haal heel diep adem en zucht
geniet van jouw tijd die nu is aangebroken



slaap lekker freaks
morgen een fijne dag



door marjo le comte op zo dec 25, 2011 11:05

Achter een lach verborgen,
roert zich een wereld
van duizend zorgen.

Schuilt een wereld van
niet begrepen worden,
in de hoopvolle armen van
misschien morgen.

In de ogen, drijft waarheid
naakt aan de oppervlakte,
deinen golven als de
stille schreeuw der ziel.

Niemand die ze hoort
niemand die ze begrijpt
niemand die het ziet
niemand die benijdt.

Hoe je om enig begrip,
de lach op het gezicht,
elke dag weer
keer op keer
moeizaam verder strijdt.



door marjo le comte op zo dec 25, 2011 11:08

Ik probeer je delen bij te brengen
Omdat ik dacht dat je dat niet kon
Maar ik zie dat je dat wel doet bij andere mensen
Die zet je wel in de zon
Je kijkt naar mij of ik het merk
Maar kind weet je dan niet,
Ik ben beresterk
Ik geef geen krimp van buiten
Maar van binnen huil ik tranen met tuiten