De muzikale familie Pondman

[marjo]

door marjo le comte op za maart 07, 2009 09:53

Paradijs

door Marion Groenewoud. maandag 29 december 2008 | 05:50 | Laatst bijgewerkt op: woensdag 07 januari 2009 | 18:55
Tekstgrootte

ZWOLLE/NIEUWLEUSEN - Hij traint de stemmen van zijn eigen kinderen. "Je moet aan de klank werken, niet aan de kracht." Voormalig operazanger Fransiscus Pondman (53) vertrouwt zijn talentvolle kinderen niet toe aan welke zangdocent ook. "Dan gaan hun stemmen kapot net als de mijne." Pondman en zijn vijf kinderen zijn buitengewoon muzikaal en ambitieus.
Voor filmmaker Wilko Bello vormde 'the Pondman Family' dan ook het ideale onderwerp voor een documentaire. De commentaar- en interviewloze film wordt op 6 maart uitgezonden bij de NPS. Het gezin is blij met het intieme resultaat. "De film is de kroon op mijn werk", bekent vader Pondman trots. Hij is streng en traditioneel, dat blijkt ook uit de documentaire. De meisjes mogen tot hun achttiende geen make-up dragen en er zijn geen commerciële zenders op hun tv ingesteld. Ook het katholieke geloof wordt strak beleden. De familie is tegen abortus en euthanasie. "Tot hun achttiende worden kinderen sterk beïnvloed door de wereld om hen heen", stelt Pondman. "Ze moeten hiertegen beschermd worden. Pas als ze volwassen zijn kunnen ze hun eigen mening vormen." Het gezin verhuisde acht jaar geleden vanuit Amersfoort naar een afgelegen boerderij tussen Nieuwleusen en Zwolle. Vlakbij de spoorlijn. "We hebben hier een paradijs." In de productie van Bello zien we de gele intercity herhaaldelijk voorbij denderen. "Ik zocht een plek als deze waar we ongestoord kunnen leven en muziek maken", zegt Pondman. Na de beschadiging van zijn eigen stem, besloot hij zich volledig op de muzikale kinderen te concentreren. Want naast zingen beheersen zij uitzonderlijk goed instrumenten als piano (Lili), viool (Lonne), cello (Liza), klarinet (Walther) en saxofoon (Alain). "Mijn zangcarrière is gebroken omdat mijn strottenhoofd is vergroeid. Van bariton wilde ik tenor worden. Door slechte zanglessen is het misgegaan." Zijn vrouw, een succesvolle operazangeres, woonde aanvankelijk ook in het huis. Maar binnen twee jaar volgde een tragische scheiding. "Ik weet alleen nog dat pappa en Alain heel erg hard huilden in de keuken", vertelt Lonne (15). De moeder speelt allang geen rol meer in het gezin. Het onderwerp komt ook aan bod in de documentaire. Al heeft vader Pondman de filmmaker op het hart gedrukt de scheiding niet op de voorgrond te brengen. Sinds zij de helft van de boerderij heeft opgeëist en het geld via een rechtszaak heeft gekregen, is de moeder niet meer welkom. "Ze is zelf weggegaan en daarvan moet ze de consequenties aanvaarden", zegt een van de kinderen. Financieel leeft het gezin op de rand. "We zouden best in aanmerking kunnen komen voor de voedselbank maar we redden ons steeds beter." Naast het Celeanum Gymnasium en (de vooropleiding van) het conservatorium hebben de kinderen diverse bijbanen als schoonmaker, krantenbezorger, chauffeur of postbode. Ook vader Pondman is van internationaal operazanger noodgedwongen schoonmaker geworden. "We maken het altijd gezellig", benadrukt hij met klem. "Iedereen wil graag iets zijn. Maar in dit werk ben je altijd jezelf." Als ze samen in de Zwolse katholieke Pabo poetsen, wordt er ook gezongen. "Inmiddels weten ze daar wel dat we meer kunnen dan schoonmaken." Zijn belangrijkste motto ontleende hij aan een uitspraak van Maria Callas: Alles wat je doet, moet je goed doen. "Of dat nu stofzuigen, een auto repareren of musiceren is." Zoon Walther is momenteel judokampioen van Oost-Nederland en probeert zich te plaatsen voor de Nederlandse kampioenschappen. Hij zet het conservatorium dit jaar even in de ijskast. Voor Walther, Liza en Lonne is zeker een operacarrière weggelegd, blijkt uit de film. Ze zingen voor een agent in Wenen die stomverbaasd is over hun volwassen stemmen. Vader Fransiscus heeft zijn vocale talent sinds twaalf jaar weer opgepakt. Als basbariton. "We hebben niets van The Kelly Family. Wel worden we geassocieerd met de Familie Von Trapp. Daarmee voel ik me wel verwant."