de honden slapen in een hok
de kippen zitten op een stok
het vogeltje kruipt in z'n nest
de poes ligt in haar mand het best
onder de bomen rust de bij
en in het bedje? daar lig jij!
te wachten met je ogen dicht
hoe lief zo in het avondlicht
ik strooi een handvol toverzand
en neem je mee naar dromenland
Er was er eens een zandmannetje, dat in een holletje veilig onder de grond bij de duinen woonde. Ja,zou hij ergens anders onder de grond gewoond hebben, zou hij misschien eerder een aardmannetje of een ander soort kabouter of dwerg zijn geweest .
Ooit werd zijn naam geprezen als zandtaartenbakker of beroemd om zijn zelf gebakken zandgebak dan wel zandkastelen maar dat was ooit eens toen... tot die ene rampzalige dag dat alles misliep en zoveel te verwerken kreeg dat hij het niet meer zag zitten
Het was 'stank voor dank' en hij zag het niet meer zitten Het hart was eruit of beter gezegd zat er niet meer bij het werd een sleur en dat wilde hij niet dus stopte hij
Ja niet in eens Het liep terug met de bestellingen en het rook anders ... minder en hij kwam te laat en maakte fouten tot de schoorsteen stopte met roken
Ja in 't begin lag het aan anderen ,,vond hij- toen- ooit- maar wat 't of waar 't precies mis was gegaan, wilde hij niet weten.
En i.p.v. daar wat aan te willen doen of te kijken naar 't goede wat Loos echt dus wel in zich had maar er blijkbaar niet meer uit leek te komen ,werkte hij mee aan een negatief zelfbeeld en gaf hij af op alles en iedereen of een gesprek strandde of verzande met het zand der tijd of ging verloren in de een of andere zandstorm .
Zo kwam hij uiteindelijk (zo dacht hij) volledig alleen te staan. Niemand leek meer iets met hem te maken hebben. Zijn zaak verslonsde . Hij trok zich terug in zijn holletje en bouwde geen zand gebakken zandkastelen of zandtaartjes meer .
Zelfs niet meer voor zijn eigen genoegen.
Zo was hij zelf er de oorzaak van dat hij verworden was wat hij nu dus was een gewoon zandmannetje; zo kreeg hij de naam Loos en begon hij te zeuren over van alles en iedereen, omdat hij vond dat er van alles mis was
Een ding deed hij nooit ;hij betrok het nooit op zichzelf en zijn houding betrok ,waardoor hij hoe dan ook nooit tevreden meer kon zijn met wat of er ook speelde....
Al scheen de zon, at hij 't lekkerste van 't lekkerste, dan bleef 't aan hem knagen, dat hij (ook al was dat niet zo) maar een gewoon zandmannetje was maar ja dat, dacht hij, vond hij nou eenmaal.
En de gedachte dat hij niet meer zo speciaal was, als dat andere veel bekendere zandmannetje, Klaas Vaak was; dit deed hem stukje bij beetje veranderen.
Hij werd alsmaar bitterder.
Zo kreeg hij de bijnaam van de zoute loze of harteloze en wilde niemand wilde meer lang bij hem in de buurt blijven; de geuren vervaagden en verdwenen uit zijn bakkershol en daarmee de herinneringen; hij trok zich terug en de verbittering kwam op een dieptepunt.
Niemand wilde zijn verhaal meer horen. Z'n verhaal kende men;'t was overbekend ; zijn gelijk(waarover dan) kreeg hij niet en zijn gram kon hij nergens halen. eigen schuld ,dikke bult! Loos trok zich terug ,kwam weinig meer naar buiten.
Het werd stil.... buiten het geroddel en de praatjes soms nog maar... Zo gingen de dagen,weken ,maanden voorbij... misschien zelfs jaren Men maalde er niet om
Niemand dacht eigenlijk nog meer aan hem. Mede omdat hij zich niet meer zien liet.
Op een avond na het vallen van de schemering werd er buiten zijn hol wat geroepen. Zo van ;'hallo is daar nog iemand ' daarop klonk ;' niemand' daarop klonk er gestommel en gerommel en onder een ;'ja hij moet hier gewoon nog wonen liep iemand zomaar zijn hol binnen Loos keek geïrriteerd naar het zandmannetje wat bij hem naar binnen gelopen was '
Ja wat is dit 'mopperde hij en verstomde; hij herkende 'm dit was zijn overbekende neef Klaas Vaak,die daar plots voor hem beneden in zijn hol stond. Grote verbazing maakte zich meester van Loos Dit was volkomen onverwacht... maar i.p.v. een;' Wow bezoek van zijn neef Klaas Vaak' en blij te zijn met dit onverwachte genoegen,sloeg zijn stemming gelijk om en gaf blijk van zijn ongenoegen Ja wat is dit ,wat mot jij nou hier ' en dat was niet bepaald gastvrij, iets waar zandmannetjes bekend om stonden maar i.p.v. zich daardoor te laten afschrikken reageerde Klaas Vaak ; ' wat of ik zo geheel onverwacht en onaangekondigd na maanden bij jou mot nou ik zou zeggen wat of er loos is.... nou loos dat ben jij....!?
De bovenbouwers hebben geen fantasie meer ;er worden te weinig tot geen zandkastelen meer gebouwd; ze zijn hun inspiratie hun fantasie kwijt ze zijn inspiratie en of beter gezegd fantasieloos geworden lijkt 't en zelfs hartelozer dan ooit te voren. Ik kan ze zand in de ogen strooien maar dromen inspireren hen niet meer.
Erger ze geven boven niet meer om mekaar en wie denk je dat daarvoor gezorgd heeft;'
Jij-ja jij !?'...' Ik ?! ' ,reageerde Loos verbaasd en wat verward' 'Ja jij', zei Klaas Vaak nogmaals ;' belangen ,Loos... Belangen...'t hart zit er niet meer in, 't geloof in de goede zaak is zoek
Jij moet zorgen dat ze zich weer belangeloos inzetten voor het grote geheel. Het grote goed... en ik zie je denken waarin dat zit in sweet memories want geur is herinnering maar ook Inspiratie ,motivatie, Loos
Het is niet gewoon maar zoete koek... Nee,zeker niet zandbakkers de echte goede zorgen dat ze dat weer doen waar hun hart ligt, daar draait alles om!..
Jij zal aan de bak moeten. Taarten bakken, zandkastelen bouwen, Loos Ja,Loos jij...! Jij bent de laatste van deze tijd Loos en Nee is geen optie Je moet.
Het kost je in begin grote moeite ,Loos. Loos wilde van alles zeggen maar er kwam enkel wat gebrabbel en gepruttel uit!...o.k. 'Loos, je dacht dat je het zwaar had, te moede,Loos en niks te betekenen,Loos...
Onzin,want geur is leven, is blijvend,is herinnering... Altijd... als teken van 't verleden,van deze tijd, van alle tijden. tijdloos Ik reken op je en let wel het is zinnig er is weinig tijd,Loos'...
Daarop draaide Klaas Vaak zich om ,liep Loos z'n hol uit... Let wel, 't is niet zin loos ...en verdween uit zicht terwijl zijn laatste woorden verwaaiden met geluid van buiten uit zicht. ,die eerst te verbouwereerd voor woorden geweest was, wat nog had willen zeggen, roepen maar zag in dat 't geen zin had ...
Daarbij meer dan wat verongelijkte geluiden kon hij niet voortbrengen en gek genoeg kwamen ,daarbij meteen gelijk al allerlei gedachten en beelden bij hem naar boven . Beelden die hij al lang niet meer gehad Hij zag in dat het zin ,dat 't ,belang had...
Hij voelde de energie in hem naar boven komen Er veranderde wat in zijn houding.
Het deed er dus toe. Het maakt wat uit.
Hij ging zijn bakkersruimte binnen Het licht ging aan en hij vulde zijn oven met hout en stookte het vuur flink op. Hij vulde emmers met zand en begon het zand te vormen maar 't was lang geleden ;'t ging in het begin niet meteen goed Ja, grip krijgen op zand dat lukt nooit 1,2,3 maar ' t moest en hij zou...
Loos sloot zijn ogen,zuchtte diep vaardig gingen zijn handen steeds sneller met het zand om. Vakmanschap is meesterschap
Hij had het nog en terwijl hij het zand omvormde tot taarten kreeg hij inspiratie ,zag hij nieuwe vormen,kleuren , begon hij te glimlachen ,stroopte zijn mouwen nog verder op en hij begon voor het eerst weer te fluiten,ja zelfs te zingen en niet lang daarna kwamen de geuren vrij en daarbij horende beelden mooie blije beelden en buiten zijn hol reageerde ze eerst verbaasd;'
Ruik je 't...!? Hoor je dat....!? Wat,wie is dat - wie doet dat Wat?! Is dat Loos...?! Wow,Loos.. Loos bakt weer... !
Er werd gepraat, er werd gesnoven... en het rook heerlijk zo vertrouwd en met de geuren kwamen herinneringen, in geur en in kleur; gedachten aan toen ,aan weetje nog, gevoelens van blijheid aan andere aan betere tijden en s ' avonds praatte men en dacht men daaraan, want geuren werken nog lang na,werken door en blijven lang hangen en bij de beelden kwamen besluiten momenten en gedachte aan anderen want geuren doen veranderen tijden veranderen,herleven ,herbeleven en na goed werken is het heerlijk rusten maar ook al was Loos moe koste het moeite...
Loos woelde ,draaide.... Loos wilde door - eruit!... Gelukkig deed Klaas Vaak zijn werk en bezorgde menig een mooie dromen of een welverdiende nachtrust en al was het maar voor even en Loos?!... Loos ook; hij had het verdiend daarom wel te rusten, Loos Slaap lekker Morgen is er een nieuwe dag om zandkastelen te bouwen en zandtaarten te bakken.
